هر جور که با خودم فکر می کنم می بینم اوضاع دارد بدجوری جلو می رود. آن وقت ما چه کرده ایم؟ ما همینجور دل خوش کنان نشسته ایم که شاید فرجی حاصل بشود، کمکی از غیب برسد، مردم یک دفعه رگ غیرتشان بیرون بزند کاری کنند کارستان. غافل از اینکه سرنوشت را باید خودمان با سر بنویسیم.
حالا که اوضاع اینجوریست و در ظاهر قرار نیست که با مزه بازی ها و داستانهای ما لطفی به حال مملکت در چنگال افتاده مان داشته باشد پس فعلا تغییر روند و روش و سیر و سلوک می دهم. باید بگویم که ناگزیر به این کار هستم چون نه دلم و نه دماغم متوجه فعالیت های پیشین نیست و در عوض سرم بوی قرمه سبزی می دهد و دماغم خوب این بو را دنبال می کند. نشان به این نشان که نه می توانم فیلم ببینم نه کتاب بخوانم نه خوش خوشک به کافه بروم نه به فکر دختران زیبا رو باشم.
این را همینجا بگویم که دوستان پیشین بدانند و آگاه باشند که مطالب نغزی! چون گذشته نخواهند دید و در عوض نوشته هایی جدی و حتی عصبانی و اخمالو اینجا منتشر می شود. (و صد البته در ابتدای کار مبتدی) دوستان احتمالی آینده هم بدانند که بنده خیلی دلم میخواست همان نوشته های قبلی از سر گرفته شود اما یا چشمه طبع ما خشکیده (آب باریکه ای بیش نبوده مثل اینکه) یا اوضاع یک جوری چشمه طبع مارا خشکانده در هر دوصورت فعلا نمیاد.
باشد که رستگار شویم.
یک برچسب در این وبلاگ اضافه می شود به نام "از سر ناسازگاری".
این فیلتر و فیلتر شکن هم معضلی ست که باید یک فکری به حالشان کرد.
حق داری ، واقعا حق داری ..
پاسخحذفاین وضعیت که کسی نتونه علایقش رو دنبال کنه همون‌چیزیه که اینا می‌خوان؛ از درون خشکوندن غیرخودیا.
پاسخحذف