قلندران پیژامه پوش

دود غلیظ و گرم پیپ کم کم جلو چشمانم را می گرفت . خانه و مبلمان و تلویزیون از جلو چشمانم محو می شدند . دیگر جایی دیده نمی شد ... دیوار دود که از بین رفت در نقطه ای دیگر از مکان و زمان بودم . در آپارتمان شماره هفت مجتمع یاس (؟) . چهار قلندر پیژامه پوش ، این چهار سوار سرنوشت کم کم وضوح تصویر می یافتند .

آقای کپورچالی که برخلاف همیشه یک وری لم داده بود داد سخن در شکایت از بانوان محترمه سر داده و بر هرچه خانه و خانه تکانی قبل از عید بود دشنام می داد . آقای مویدی که چای ها را در استکان کمر باریک می ریخت و آقای روشن ضمیر که در هرکدام از استکان ها شاخه نباتی زعفرانی قرار می داد سری به نشانه تایید و تاسف تکان می دادند . آقای امیر شاهی در ادامه تعریف می کرد که چگونه او را رسما به یک اسپارتاکوس تبدیل نموده اند و از صبح علی الطلوع به در و دیوار خانه برای تمیز کردن هر خلل و فرجی آویزان کرده اند .

بنده در نبود آقای میرفتاح که همیشه در مواقع حساس سنگر را خالی می کند مشغول پخش کردن چای ها و تعارف پولکی و باقلوا بودم و همزمان سعی می کردم که از زغال منقل هم غافل نشوم زیرا خوب می دانستم که پیژامه پوشان بعد از نطق های پیش از دستور سری به افلاطون و رفقایش در آکادمی می زنند .

در ادامه آقای امیر شاهی که از وظیفه اش فارغ شده بود گفت : اصلا این جنس لطیف در چنین مواقعی خون جلو چشمانش را می گیرد و تا تمام مردهای خانه را از نفس نینداخته دست بر نمی دارد . و آقای مویدی اضافه کرد که خوب است چندتا از این زنها را در هنگام خانه تکانی به آژانس اتمی فرستاد تا بان کی مون و البرادعی دمشان را روی کولشان گذاشته و صورت مسئله هسته ای ایران حل شود .

در همین اثنا و در حالیکه هنوز استکان اول چای از گلوی خشکیده آقای کپورچالی فرو نرفته بود . آسمان شکافت ، صیحه ای در آن افتاد ، نور خیره کننده ای تابید و من تا حواسم جمع شد در تونلی از زمان و مکان کشیده شدم و خود را روبروی والده محترم یافتم که دست به کمر زده بود ، گره در ابرو انداخته بود و برقی در چشمانش داشت . این چنین حالتی فقط یک بار در سال به مادرم دست می دهد پس به سان اسپارتاکوس و با کمی تفاوت در تسلیحات مجهز به کلاه و پیشبند و کفگیر چوبی آشپزی شدم و به جنگ گوشت و سیب زمینی و پیاز و تخم مرغ و ادویه جات بینوا رفتم .

آشپزی امری سه بعدی است . اگر ترکیب رنگها و بدست آوردن رنگی جدید و دلپسند برای خودش هنری است ، آشپزی بدست آوردن رنگ ، بو و طعم جدیدی از آمیختن رنگها ، بوها و طعم های مختلف است . پس فالواقع هنری ست و بنده از این که هر از چند گاهی با ملاقه و قابلمه و سیب زمینی و امثالهم سر و کله میزنم خجالت نمی کشم پدر ژپتو !! ، بلکه بر خود هنرمندم درود می فرستم .

عکسی که در بالا مشاهده کردید نشان از دسترنج بنده دارد که هر سال حول و حوش همین ایام تکرار می شود و کتلت هایی که می بینید و تعدادشان تا ظهر به 60 عدد رسید قرار است تنبلی والده را در پر کردن شکم سه مرد خانواده برسر سفره افطار بپوشاند . هر کس یک جور به استقبال رمضان می رود ما هم اینجور .

پ.ن 1: آقایان کپورچالی ، امیر شاهی ، روشن ضمیر و مویدی شخصیت هایی ساخته سید علی میرفتاح هستند . اگر از قدیم شرق خوان می بودید این چهار قلندر را که تمام دلخوشیشان پیژامه راه راه و زیر پیراهنی دوگاو نشانشان است در ستون کرگدن نامه شرق ملاقات می کردید . آنها هر روز در آپارتمان شماره هفت مجتمع یاس جمع می شدند و به کمک سور و سات و ادوات افلاطونی خود به سبک سنگین کردن مسائل جهانی و ارائه تز های مدیریت جهانی می پرداختند . گزیده این نوشته ها توسط میرفتاح در کتاب جمع و جوری به عنوان قلندران پیژامه پوش توسط نشر افق به چاپ رسیده که مدل امروزی دوکلمه حرف حساب گل آقاست .

پ.ن 2 : این روزها که شرق دوباره درمی آید . هر چهار قلندر مرده اند و در خواب در همان کرگدن نامه با میرفتاح در ارتباطند .