رهبری در کرمانشاه در جمع برخی از شهروندان کنگاور نسبت به سیاه نمایی اوضاع کشور به اصحاب قلم هشدار داد. ایشان از "تلاش دشمنان برای سیاه‌نمایی اوضاع کشور از طریق بزرگ کردن ضعف‌ها و کمرنگ کردن پیشرفت‌ها" خبر داد و با هشدار به اهل قلم، اصحاب مطبوعات و صاحبان تریبون و رسانه در خصوص "مراقبت و هوشیاری در این زمینه"، تاکید کرد: "مبادا کسی دانسته یا ندانسته با اظهار نظر، حرف و یا نوشته خود به این خواست دشمن کمک کند."
بزرگ کردن ضعف ها:
می گویند ماجرای اختلاس را کش ندهید زیرا که سیاه نمایی می شود و آبروی نظام اقتصادی می رود. انگار تا بحال خط فقر و رشد اقتصادی و بیکاری و قیمت تخم مرغ برای نظام اقتصادی آبرویی گذاشته است. انگار جناب سلحشور و ممیزی کتاب و عملیات کماندویی در پشت بام خانه ها و پربازدیدترین تارنمای اینترنتی ایران برای فرهنگمان رنگ و رویی گذاشته است. جامعه را که اسیدپاشی، تجاوز و کودک آزاری به تباهی کشانده و قرار است گشت ارشاد و پلیس نسبت آن را به سامان برگردانند. دین مردم را هم که اسیر غیبت و جن و جادوگر کردند.
کمرنگ کردن پیشرفت ها:
البته قرار همیشه بر پیشرفت است. در واقع پیشرفت بیشتر برای گوشهای ما رخ می دهد و گرنه که چشمانمان چیزی نمی بیند. الان باید چهارمین باری باشد که قرار است 2.6 میلیون شغل طی دوسال ایجاد شود. از چه راهی خدا و رییس جمهورش می داند. قرار بود که رشد اقتصادی به 8 درصد برسد (که امسال صفر است). قرار بر تورم یک رقمی بود نه بر شانه ای 9 هزار تومان تخم مرغ! ظاهرا که مسئله اصلا دختر و پسر نبود اما راه حل چطور گشت ارشاد و تفکیک جنسیتی شده معلوم نیست. در جلو مجری فلان کانال خبری مردم همه ماهواره دارند اما کماندوها را در ایران روی بام مردم آموزش می دهند. نه آقا در اینجا نشانه ای از پیشرفت نمی بینیم.
و بالاخره دشمن:این یکی اما مورد حساسی است. سکوی اولش که در اختیار آمریکا و اسرائیل است. با اختلاف زیادی انگلیس رتبه ی دوم را دارد. باقی کشورها هم اگر سرشان به تنشان بیرزد رتبه ی سوم را دارند. اما این دشمن بیشتر در سیاست داخلی ایران است که تاثیر گذار است تا سیاست خارجی. نمی شود که تلویزیون راه به راه مرگ بر اسرائیل پخش کند اما رییس دفتر یکی آنها را دوست بنامد. نمی شود که هم حامی دموکراسی عرب بود هم پادشاهِ اسرائیل دوستش را برای مهمانی دعوت کرد. عجیب ترین چیزی که نمی شود اینست که در حمایت از فلسطین، آمریکا و اسرائیل برایمان دست بزنند. یک جای کار دشمن می لنگد.
هرچه بگنند نمکش می زنند
یک رسوایی بود در سرزمین شیطان رجیم به نام رسوایی واترگیت. مطبوعات و رسانه هم بیخ قضیه را تا خشتک گرفته بودند. البته اگر که رسانه نمی بود هیچ وقت چنین رسوایی رخ نمی داد و ایضا هیچوقت کسی به فکر اصلاح آن نمی افتاد. یک رسوایی همین چند وقت پیش رخ داد به پای مردی به نام مرداک. اینبار هم رسانه ها قضیه را ول نکردند. سرِ آخر باعث از دور خارج شدن رسانه ای 150 ساله شد اما نتیجه اش را پاپاراتزی ها فهمیدند که دماغشان را از زندگی این و آن بیرون بکشند. همین الان از نظر همین حاکمیت در آمریکا رسوایی اقتصادی به بار آمده است. اما کو رسانه ای که قضیه را کش ندهد؟ کو فیسبوکی که فیلتر شود؟ کو خبرنگاری که بازداشت شود؟ اصلا سیاه نماییِ مطبوعاتِ جایی غیر از ایران را شنیده اید؟
مطبوعات هستند که دموکراسی را تضمین می کنند و گرنه در ذات شاید اوباما به اندازه احمدی نژاد اقتدارگرا باشد.
به به چه خبره اینجا...
پاسخحذفبابا آخه چرا این وبلاگت فیلتره؟